وَلَمَّا جَاءهُمْ کِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ                                                                                                                     وَکَانُواْ مِن قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُواْ                                                                                                                              فَلَمَّا جَاءهُم مَّا عَرَفُواْ کَفَرُواْ بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّه عَلَى الْکَافِرِینَ (89) 

و هنگامى که از جانب خداوند کتابى که مؤید آنچه نزد آنان است برایشان آمد و از دیرباز [در انتظارش] بر کسانى که کافر شده بودند پیروزى می جستند ولى همین که آنچه [که اوصافش] را  می شناختند برایشان آمد انکارش کردند پس لعنت‏خدا بر کافران باد         89

از امام صادق (علیه السلام ) ذیل این آیات چنین نقل شده که ((یهود در کتابهاى خویش دیده بودند هجرتگاه پیامبر اسلام بین کوه ((عیر)) و کوه ((احد)) (دو کوه در دو طرف مدینه ) خواهد بود، یهود از سرزمین خویش بیرون آمدند و در جستجوى سرزمین مهاجرت رسول اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) پرداختند، در این میان به کوهى بنام ((حداد)) رسیدند گفتند ((حداد)) همان ((احد)) است در همانجا متفرق شدند و هر گروهى در جائى مـسـکن گـزیـدنـد بـعـضى در سرزمین ((تیما)) و بعضى دیگر در ((فدک )) و عده اى در ((خیبر)) . آنان که در ((تیما)) بودند میل دیدار برادران خویش نمـودند، در این اثنا عربى عبور مى کرد مرکبى را از او کرایه کردند، وى گفت من شما را از میان کوه ((عیر)) و ((احد)) خواهم برد، به او گفتند هنگامى که بین این دو کوه رسیدى ما را آگـــــــاه نما.  مرد عرب هنگامى که به سرزمین مدینه رسید اعلام کرد که اینجا همان سرزمین است که بین دو کــوه عیر و احد قرار گرفته است ، سپس اشــاره کــرد و گفت : این عیر است و آن هم احد، یهود از مرکب پیاده شدند و گفتند: ما به مقصود رسیدیم دیگر احتیاج به مرکب تو نیست ، و هر جا مى خواهى برو. نامه اى به برادران خویش نوشتند که ما آن سرزمین را یافتیم ، شما هم به سوى ما کوچ کنید، در پاسـخ آنها نــوشــتند مـا در ایـنـجا مسکن گزیده ایــم و خانه و اموالى تهیه کرده ایم و از آن سرزمین فاصله اى نداریم ، هنگامى که پیامبر موعود به آنجا مهاجرت نمود به سرعت بـــه سوى شـــما خواهیــم آمد! آنــها در سرزمین مدینه ماندند و اموال فراوانى کسب نمودند این خبر به سلطانى بنام ((تبع )) رسید با آنها جنگید، یهود در قلعه هاى خویش متحصن شدند، وى آنها را محاصره کرد و سپس به آنها امان داد، آنها به نزد سلطان آمدند تبع گفت من این سرزمین را پسندیده ام و در این سرزمین خواهم ماند، در پاسخ وى گفتند: این چنین نخواهد شد زیرا این سرزمین هجرتگاه پیامبرى است که جز او کسى نمى تواند به عنوان ریاست در این سرزمین بماند. تبع گفت : بنــابرایــن من از خاندان خویش کسانى را در اینجا قرار خواهم داد تا آن زمانى که پیامبر موعود بیاید وى را یارى نمایند، لذا او دو قبیـله مــعـــروف اوس و خــزرج را در آن مـکـان ساکن نمود. این دو قبیله هنگامى که جمعیت فراوانى پیدا کردند به اموال یهود تجاوز نمودند، یهودیان به آنها مى گفـتند هنگامى که محمد (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) مبعوث گردد شما را از سرزمین ما بیرون خواهد کرد! هنگامى که محمد (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) مبعـوث شد، اوس و خزرج که به نام انصار معروف شدند به او ایمان آوردند و یهود وى را انکار نمودند این است معنى آیه ((و کانوا من قبل یستفتحون على الذین کفروا)).