سوره قصص آیه 51-52-53-54-545

ولَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ (51) الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ (52) وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ (53) أُوْلَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ (54) وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ (55)

ولى «کسانى که قبلا کتاب آسمانى به آنها داده‏ایم (از یهود و نصارى) به آن [قرآن‏] ایمان می آورند. 51

کسانی که پیش از نزول قرآن ، برایشان کتاب ( تورات و انجیل را ) فرستادیم ( و اهل کتاب نامیده می‌شوند ، اگر واقعاً مطالب تورات و انجیل

را خوانده و از دل مقاصد آنها را تصدیق کرده باشند ، هم اینک محمّد را به عنوان پیغمبر می‌پذیرند و ) به قرآن ایمان می‌آورند .‏52

هنگامی که ( قرآن ) بر آنان خوانده می‌شود ( شتابان ایمان خود را اعلان می‌دارند و ) می‌گویند : بدان باور داریم ، چرا که آن حق بوده و از  سوی پروردگارمان ( نازل شده ) است . ما پیش از نزول قرآن هم مسلمان بوده‌ایم ( و نشانه‌های این پیغمبر را در کتابهای آسمانی خود یافته‌ایم

، و هم اینک که او را بازشناخته و آیات قرآنی را با کتابهای دیگر آسمانی همسو و هماهنگ دیده‌ایم ، آن را با جان و دل پذیرا شده‌ایم ) .53

آنان کسانیند که دو بار اجر و پاداششان داده می‌شود ، به سبب این که ( در راه ایمان اذیّت و آزارها دیده‌اند و ) شکیبائی کرده‌اند ، و بدیها را با نیکیها از میان برمی‌دارند ( و نه تنها بدیها را با بدیها پاسخ نمی‌گویند ، بلکه در مقابل کردار و گفتار بد مردم ، رفتار بایسته می‌کنند و سخنشایسته می‌گویند ) و از آنچه بدیشان عطاء کرده‌ایم ( در راه خیر و صلاح ) خرج می‌کنند و می‌بخشند .54

و هنگامی که یاوه بشنوند از آن روی می‌گردانند ( و دشنام را با دشنام پاسخ نمی‌گویند و بلکه ) می‌گویند : اعمال ما از آن ما ، و اعمال شما از آن شما است ( و هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت ) . وداع و بدرودتان باد ! ما خواهان ( همنشینی با ) نادانان نیستیم .‏55

در مورد شان نزول آیات فوق مفسران و راویان خبر، روایات گوناگونى نقل کرده اند که قدر مشترک همه آنها یک چیز است و آن ایمان آوردن گروهى از علماى یهود و نصارى و افراد پاکدل به آیات قرآن و پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) است .

از ((سعید بن جبیر)) نقل شده که این آیات در باره هفتاد نفر از کشیشهاى مسیحى نازل شده است که ((نجاشى )) آنها را براى تحقیق از ((حبشه )) به ((مکه )) فرستاد، هنگامى که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) سوره یس را براى آنها تلاوت کرد اشک شوق ریختند و اسلام آوردند. 1

بعضى دیگر گفته اند این آیات در باره جمعى از نصاراى نجران (شهرى است در شمال یمن ) نازل شده که نزد پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) آمدند و آیات قرآن را شنیدند و ایمان آوردند. 2

بعضى دیگر آن را در مورد ((نجاشى )) و یارانش مى دانند. 3

و بعضى نزول آنرا در باره ((سلمان فارسى )) و جمعى از علماى یهود، مانند ((عبد الله بن سلام )) و ((تمیم الدارى )) و ((جارود عبدى )) دانسته اند. 4

و بالاخره بعضى نیز آن را اشاره به چهل نفر از علما و روشن ضمیران مسیحى مى دانند که سى و دو نفرشان از حبشه با جعفر بن ابى طالب به مدینه آمدند و هشت نفر از شام که در میان آنها ((بحیرا)) راهب معروف شامى بود. 5

1-تفسیر فی ظلال القرآن ج 6 صفحه 357 و 358.

2- فسیر فی ظلال القرآن ج 6 صفحه 357 و 358.

3- مجمع البیان ج 7 صفحه 258.

4-مجمع البیان ج 7 صفحه 258.

5- «وصلنا» از ماده «وصل» به معنی ارتباط دادن و متصل کردن است و چون به باب «تفعیل» رفته معنی کثرت وتاکید نیز از آن استفاده می شود