سوره بقره آیه 224 - 225

وَلاَ تَجْعَلُواْ اللّهَ عُرْضَةً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّواْ وَتَتَّقُواْ وَتُصْلِحُواْ بَیْنَ النَّاسِ وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (224) لاَّ یُؤَاخِذُکُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِیَ أَیْمَانِکُمْ وَلَکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ (225)

و خدا را دستاویز سوگندهاى خود قرار مدهید تا [بدین بهانه] از نیکوکارى و پرهیزگارى و سازش‏دادن میان مردم [باز ایستید] و خدا شنواى داناست 224

خداوند شما را به سوگندهاى لغوتان مؤاخذه نمى‏کند ولى شما را بدانچه دلهایتان [از روى عمد] فراهم آورده است مؤاخذه مى‏کند و خدا آمرزنده بردبار است 225

میان داماد و دختر یکى از یاران پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) به نام عبد الله بن رواحه اختلافى روى داد او سوگند یاد کرد که براى اصلاح کار آنها هیچ گونه دخالتى نکند و در این راه گامى بر ندارد. آیه فوق نازل شد و این گونه سوگندها را ممنوع و بى اساس قلمداد کرد.

·       مطابق این تفسیر کلمه «لا» در تقدیر است و در اصل لئلا تبروا بوده است ، و این معنی با شان نزول کاملا سازگار است ، این احتمال نیز وجود دارد که عرضة به معنی مانع باشد ، یعنی سوگند به نام خدا را مانع انجام کار نیک و اصلاح در میان مردم قرار ندهید (در واقع تقدیر چنین می شود : لا تجعلوا الله بسبب ایمانکم حاجزا ان تبروا و تتقوا) ولی توجیه اول ، مناسبتر به نظر می رسد.