سوره بقره آیه 272

لَّیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ وَلَـکِنَّ اللّهَ یَهْدِی مَن یَشَاء وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ فَلأنفُسِکُمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ (272(

 هدایت آنان بر(عهده و کار) تو نیست ، ولیکن الله هر که را بخواهد هدایت می دهد ، و هر چیز نیک وخوبی که انفاق و خرج می کنید برای خودتان است و    شما نباید انفاق و خرج کنید مگر برای طلب چهره الله . و هر چیز نیک و خوبی که ( بدین گونه ) انفاق و خرج می کنید به طور کامل به خود شما بازپس داده می شود ودر حالی که به شما ظلمی نخواهد شد   .

در تفسیر مجمع البیان از ابن عباس نقل شده که : مسلمانان حاضر نبودند به غیر مسلمین انفاق کنند،

    آیه فوق نازل شد و به آنها اجازه داد که درمواقع لزوم این کار را انجام دهند.       

شان نزول دیگرى براى آیه فوق نقل شده که بى شباهت به شان نزول اول نیست و آن این که : زن مسلمانى به نام اسماء در سفر عمرة القضاء در خدمت پیغمبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) بود، مادر و جده آن زن به سراغ او آمدند و از او کمکى خواستند، و از آنجا که آن دو نفر مشرک و بت پرست بودند اسماء از کمک به آنها امتناع ورزید، گفت : باید از پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) اجازه بگیرم زیرا شما پیرو آیین من نیستید، سپس نزد پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) آمد اجازه خواست ، آیه مورد بحث نازل گردید.