سوره بقره آیه 285 - 286

آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ (285) لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ (286)

این رسول به آنچه خدا بر او نازل کرده ایمان آورده و مؤمنان نیز همه به خدا و فرشتگان خدا و کتب و پیغمبران خدا ایمان آوردند ( و گفتند ) ما میان هیچ یک از پیغمبران خدا فرق نگذاریم ، و ( همه یک زبان و یک دل ) اظهار کردند که ما            ( فرمان خدا را ) شنیده و اطاعت کردیم ، پروردگارا ، ما آمرزش تو را خواهیم و ( می دانیم ) بازگشت همه به سوی توست.285

خدا هیچ کس را تکلیف نکند مگر به قدر توانایی او ، نیکیهای هر کس به سود او و بدیهایش نیز به زیان خود اوست. پروردگارا ، ما را بر آنچه به فراموشی یا به خطا کرده ایم مؤاخذه مکن. بار پروردگارا ، تکلیف گران و طاقت فرسا که بر پیشینیان ما نهاده ای بر ما مگذار. پروردگارا ، بار تکلیفی فوق طاقت ما بر دوش ما منه ، و بیامرز و ببخش گناه ما را ، و بر ما رحمت فرما ، تنها آقای ما و یاور ما تویی ، پس ما را بر گروه کافران یاری فرما.286

راه و رسم ایمان                                                                                                                                  

سوره بقره با بیان بخشى از معارف اسلامى و اعتقادات حق آغاز شد و با همین معنى نیز که در آیه فوق و آیه بعد از آن است پایان مى یابد، و به این ترتیب آغاز و پایان آن هماهنگ است .                                                                

بعضى از مفسران نیز شان نزولى براى این آیه ذکر کرده اند و آن اینکه هنگامى که آیه سابق نازل شد که اگر چیزى در دل پنهان دارید یا آشکار کنید خداوند حساب آن را مى رسد، گروهى از اصحاب ترسان شدند (و مى گفتند هیچ کس از ما خالى از وسوسه هاى باطنى و خطورات قلبى نیست و همین معنى را خدمت رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) عرض کردند) آیه فوق نازل شد و راه و رسم ایمان و تضرع به درگاه خداوند و اطاعت و تسلیم را به آنان آموخت . <564>